W słoneczny wrześniowy dzień 1761 roku niemiecka księżniczka Charlotta Mecklenburg-Strelitzpo raz pierwszy spotkała króla Jerzego III. Tego samego dnia odbył się ich ślub. Młoda królowa była piękna i bardzo inteligentna, a jak się szybko okazało, także uparta i ochoczo manifestująca własne zdanie.

Takie zachowanie niezbyt przypadło do gustu członkom brytyjskiego dworu, którzy od królewskiej małżonki oczekiwali przede wszystkim posłuszeństwa, uległości i rygorystycznego przestrzegania pałacowej etykiety. Niebawem jednak te nieakceptowane do końca przez otoczenie cechy charakteru Charlotty, wewnętrzna energia i niezależność, stały się bardzo przydatne w jej relacjach z królem, gdyż Jerzy skrywał sekrety. I to takie, które mogły wstrząsnąć fundamentami monarchii.

W nowej dla siebie roli Charlotta musi nauczyć się rządzić i przywyknąć do codziennej walki - o siebie, o miłość męża i o wszystkich poddanych, wiele oczekujących od młodej władczyni.